Burak i Kawa

Dzisiaj postanowiłam napisać zupełnie inny post niż dotychczas, o błahej treści, a mianowicie o tym, co mnie najbardziej zdziwiło we Francji, gdy pierwszy raz tutaj przyjechałam. Są to oczywiście moje bardzo subiektywne spostrzeżenia i być może innej Polki czy Polaka na moim miejscu nie zdziwiłoby to, co mnie wprawiło w osłupienie. Przedstawię więc moją listę zachowań, zwyczajów, faktów, które po kilku latach pobytu we Francji cały czas wydają mi się dziwne.

Kawa

Jestem osobą dla której kawa w ogóle mogłaby nie istnieć. Natomiast Francuzi piją kawę za kawą i to dosłownie. Kiedyś nawet jeden kolega widząc jak wsypuję do espresso dwa cukry, stwierdził : "ty chyba nie lubisz kawy". Rytuał picia kawy rozpoczyna się od tej porannej, co jeszcze można zrozumieć. Natomiast już o 10h przeciętny Francuz musi wypić kolejną. Potem przychodzi czas na kawę poobiednią, bo jakże by inaczej, a gdy ta im nie wystarczy to o 16h jest szansa, żeby wypić ostatnią kawę w pracy. Anglicy według stereotypu nie mogą przeżyć bez fiveoclockowej herbatki. Problem z Francuzami polega na tym, że u nich kaw jest conajmniej kilka. W dodatku picie kawy w miejscu pracy to świętość. Pracownicy zrzucają się na ekspresy, organizują zakup kawy mielonej lub tych małych kapsułek, ale jeżeli w firmie jest dystrybutor kawy to i tak będą z niego czasem korzystać - choćby po to by spotkać kolegów z innych działów. Najgorsze jest to, że na fanów herbaty patrzy się z lekkim politowaniem, słyszałam nawet, że jej picie jest niemęskie, ale to akurat mnie nie dotyczy :-)

Miseczka zamiast filiżanki czy kubka

Dotyczy to picia kawy, mleka, a jak ktoś lubi to herbaty. Francuzi lubią pić wspomniane napoje w miseczkach, których my używamy do jedzenia płatków owsianych. Najlepsze jest to, że im te same miseczki też służą do tego celu. Zabawne jest też to, że prawie każdy Francuz mając w domu ekspres do kawy, często nie posiada czajnika. Nieraz spotkałam się z podgrzewaniem wody na herbatę w garnku, albo co gorsza w mikrofali (zazwyczaj woda po takim podgrzewaniu jest letnia).

W samo południe

Francuzi  ogólnie rzecz biorąc przywiązują dużą wagę do jedzenia, celebrując nawet obiady w pracy. W żadnym razie nie wolno się spieszyć. Natomiast należy tak planować swoją pracę, by o 12h być zwartym i gotowym i dołączyć do kolegów podążających w stronę stołówki. Zwyczaj jest trochę śmieszny, trochę dezorganizuje pracę, w dodatku przez oficjalną przerwę obiadową, która trwa min. godzinę, później wraca się do domu...

Kranówa

Nie jestem w stanie przełknąć kranówy natomiast Francuzi piją ją bez zastrzeżeń. Pamiętak jak jedna koleżanka Polka bardzo się oburzyła, gdy w akademiku we Francji zaproponowano jej szklankę wody z kranu. Nie jest to jednak nietypowe zachowanie. Co więcej w restauracjach, no może nie tych z wyższej półki, do obiadu można poprosić o karafkę wody. Moja znajoma do swoich wyszukanych obiadów też proponuje kranówkę, na szczęście zawsze jest też wino :-)

Zjedz wszystko

Jeżeli już jestem przy jedzeniu to muszę wspomnieć o wymuskowaniu talerza kawałkiem chleba do czysta. I nie jest to bynajmniej zwyczaj kultywowany w zaciszu domowym. Oni robią to wszędzie i bez żenady! W sumie nie jest to zły pomysł, bo można spokojnie dojeść sos:-)

Może ciasteczko

Kolejny zwyczaj może przyprawić o mdłości osoby dbające o higienę. Nie wiem czy zawsze tak jest, ale chyba bardzo bardzo często, że chleb, rogaliki, a nawet ciastka w piekarniach-cukierniach są podawane gołymi rękami, nie przez papier, bez rękawiczek! Biorąc pod uwagę, że często ta sama osoba bierze od nas pieniądze, nie jest to zbyt higieniczne...

Shopping tylko w sobotę

Kolejne moje spostrzeżenie dotyczy pewnego paradoksu. W niedzielę praktycznie wszystko jest zamknięte. Wyjątkiem są sklepy spożywcze i piekarnie, otwarte do 13h. Natomiast sklepy z ubraniami, ikea, wszystkie inne możliwe sklepy są zamknięte w niedzielę. Zabawne jest to, że w Polsce, kraju bardzo katolickim, bez problemu można zrobić wszelkiej maści zakupy w niedzielę.

Królestwo za buraka

Dla mnie, fanki buraka i barszczu, przekleństwem jest jego brak w postaci surowej. Na prawdę trzeba się nachodzić, żeby znaleźć buraka, który nie zostałby wcześniej ugotowany i pokrojony w kostkę. Najlepiej szukać na targu, ale nawet w takim wypadku sukces nie jest nigdy zagwarantowany...

Oto moje zestawienie. Celowo nie wspomniałam o całowaniu się na powitanie i pożegnanie, w zależności od regionu dwa, trzy, a nawet cztery razy. Co kraj to obyczaj i Francuzów przebywających w Polsce też za pewne wiele rzeczy dziwi, jak na przykład zwyczaj przepuszczanie kobiet w drzwiach:-)