Daniel Balavoine

Daniel Balavoine (1952-1986) francuski piosenkarz, kompozytor i autor tekstów.

O tym, że zostanie piosenkarzem zdecydował podobno w wieku 11 lat pod wpływem She Loves You The Beatles. Pomimo swojej  wcześniejszej twórczości zasłynął dopiero w 1978 roku po ukazaniu się studyjnego albumu opery rockowej Starmania, na którym znalazło się kilka piosenek w jego wykonaniu, w tym legendarne Quand on arrive en ville. W tym samym czasie Daniel nagrał swój trzeci już album z zespołem Clin d’œil, Le Chanteur. Piosenka o tym samym tytule odniosła ogromny sukces, który przełożył się na sprzedaż płyty w liczbie 800 tysięcy egzemplarzy. Od tej pory jego kariera nabrała rozpędu. Niepokorny artysta o niezwykłej skali głosu szybko zdobył rzesze fanów. Daniel Balavoine interesował się także polityką. Do historii przeszła jego dyskusja  z 1980 roku z ówczesnym kandydatem na prezydenta François Mitterand. Zaangażowany w misję humanitarną w Afryce, Daniel Balavoine zginął w katastrofie helikopteru mając niespełna 36 lat.

Daniel Balavoine to wielki talent muzyczny, autor prawie stu tekstów, wykonawca oprócz wspomnianych tytułów, Je ne suis pas un héros, L’Aziza, Mon fils, ma bataille, Tous les cris des SOS, Vivre ou survivre i wielu innych. Jego twórczość pomimo upływu lat wciąż jest aktualna, a artysta uwielbiany.

Piosenki Balavoine, jak wiele innych piosenek francuskich, bardzo mi pomogły w nauce języka. Przykładowo w piosence Le Chanteur znajdziemy zastosowanie trybu Subjonctif w czasie teraźniejszym:

Et partout dans la rue

J’veux qu’on parle de moi

Que les filles soient nues

Qu'elles se jettent sur moi

Qu'elles m’admirent, qu’elles me tuent

Qu’elles m’arrachent ma vertu

Wszystkie czasowniki w refrenie występują w tej właśnie formie. W przypadku czasowników parler, jeter, admirer, tuer, arracher należących do pierwszej grupy, formy Subjonctif w trzeciej osobie liczby pojedynczej i mnogiej odpowiadają  tym samym formom czasu teraźniejszego. Wyjatkiem jest natomiast nieregularny czasownik być: Que les filles soient nues.

W piosence zastosowany jest ten tryb, gdyż piosenkarz wyraża swoje życzenie:

J’veux qu’on parle de moi - Chcę, żeby o mnie mówiono.

Que les filles soient nues - Żeby dziewczęta były nagie., etc.

Tryb Subjonctif wyraża więc nie rzeczywistość, lecz nasz subiektywny stosunek do świata.

W moim odczuciu jest to jedno z najtrudniejszych zagadnień gramatyki francuskiej, którym wciąż zadręczam biednych Francuzów :) Niestety wyjątków wykraczających poza "szkolne regułki" i tak nie potrafią wyjaśnić...